Archive for 5 Φεβρουαρίου, 2012


Τη διαίσθησή μου για την αγωνιστική του Σαββατοκύριακου την είχα γράψει έγκαιρα, μια και σιχαίνομαι τους μετά Χριστόν προφήτες. Πίστευα ότι ο Παναθηναϊκός έχει πολύ δύσκολη αποστολή στη Λιβαδειά και πως ο Ολυμπιακός έχει το απόλυτο προβάδισμα απέναντι στον ΠΑΟΚ. Ποδοσφαιρικός παραλογισμός; Αν σκέφτεται κανείς μόνο τη φανέλα του Τριφυλλιού έναντι αυτή του Λεβαδειακού ή τη δύναμη της Τούμπας έναντι του φιλοξενούμενου Ολυμπιακού, μάλλον παρακολουθεί ρηχά το άθλημα. Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός βρίσκονται ακριβώς στο ίδιο βαθμολογικό σημείο που ήταν στο τέλος του Οκτώβρη. Με δύο βαθμούς μπροστά το Τριφύλλι. Πολλά ΜΜΕ ανέφεραν τότε και σωστά ότι οι Πράσινοι έπαιζαν καλύτερο ποδόσφαιρο. Τώρα, όμως, συμβαίνει το αντίστροφο. Οι Ερυθρόλευκοι τις τελευταίες δύο εβδομάδες παίζουν καλύτερα. Όπως βλέπετε μάλιστα η ρέντα γύρισε και πλέον πάει στον Ολυμπιακό. Έτσι είναι, όπως έτσι ήταν με τον Παναθηναϊκό. Η ρέντα ακολουθεί τους καλούς. Συνέχεια

Ήμουν εντός του ρεπορτάζ όταν συντελούνταν η τεράστια αλλαγή στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού εν έτει 2000. Πήρα την πρώτη συνέντευξη του Τάσου Σιούλα, του ανθρώπου που έφερε η νέα τότε διοίκηση του Τριφυλλιού για να αναμορφώσει όλη τη δομή της Παιανίας. Έφυγε πολύ πιτσιρικαρία τότε. Ο Σιούλας, με καλές άκρες στην Αφρική και ειδικά στη Γκάνα, άρχισε να φέρνει παίκτες απέξω για δοκιμή. Παράλληλα άφησε πίσω του το υπάρχον οικοδόμημα της Παιανίας και έφτιαξε ένα καινούργιο. Στην πορεία των ετών άκουσα όλους τους προπονητές των ακαδημιών που είναι και σήμερα στο φυτώριο του Παναθηναϊκού, να περιγράφουν με τα μελανότερα χρώματα την περίοδο εκείνη. Ένας παίκτης εκείνης της φουρνιάς που χάθηκε για τον Παναθηναϊκό όπως ο ίδιος λέει λόγω των χειρισμών του Σιούλα, ήταν και ο Φώτης Παπουλής. Ο παίκτης – στήριγμα της μεγαλύτερης έκπληξης του φετινού πρωταθλήματος, του ΟΦΗ. Του το χρώσταγα το αφιέρωμα αλλά να ‘ναι καλά δίνει συνεχώς αφορμές για να ασχοληθεί κανείς με την ποδοσφαιρική του προσωπικότητα. Συνέχεια