Ο Μπεν Λήπερ ζει στον Πειραιά, όχι στη Θεσσαλονίκη!

Μια μέρα των εφηβικών χρόνων ο μελλοντικός κουμπάρος και αδερφός (δεν χρειάζονται εισαγωγικά και ας μην είμαστε εξ αίματος) Δημήτρης με πήρε στο τηλέφωνο: «Κάνω εκκαθάριση. Θέλεις μια κούτα με «Μπλεκ» και «Αγόρι» που δεν χρειάζομαι;» με ρώτησε. Εγώ ήμουν πάντοτε του «Μίκυ Μάους», του «Αστερίξ», του «Λούκι Λουκ» και του «Ερίκ Καστέλ» (ασυνδύαστα το ξέρω!) αλλά ως γνήσιος ρακοσυλλέκτης έκανα τούμπες από τη χαρά μου. Χάρη σε εκείνη τη δωρεά μου ΄ρθε απόψε (εντάξει χθες, γιατί άλλαξε η μέρα) στο μυαλό εκείνη η περίοδος, βλέποντας τον Ρόι Κάρολ. Υποκλίνομαι στο μεγαλείο και αναρωτιέμαι «ρε Σερ Άλεξ εμείς στη Γιουνάιτεντ γιατί τον διώξαμε και κρατήσαμε κάτι περίεργους με κορυφαίο το νυν τερματοφύλακά μας, Ντε Χέα;». Ο Κάρολ είναι ότι και ο Μπεν Λήπερ (συγνώμη αλλά με «ήτα» γράφονταν τότε) στο «Mπλεκ» ή αλλιώς ο τερματοφύλακας – γιατρός. Τον έβλεπες και έλεγες «δεν πρόκειται να δεχθεί γκολ». Τι με ένα πόδι, τι και αν έκαναν συνεχώς επιθέσεις οι Ρώσοι της Ρουμπίν, τι κι αν ο Ερνέστο Βαλβέρδε ενεργούσε σαν να του κάνει καψώνι, σηκώνοντας αρχικά τον πιτσιρικά Μπάμποβιτς και στη συνέχεια μετανιώνοντάς το. Ο ατρόμητος Ρόι εκεί να αντέχει. Θα μείνει στην ιστορία. Δικαίως. Χωρίς αυτόν δεν νομίζω ότι θα προκρίνονταν ο Ολυμπιακός.

Πήρε ό,τι ζήτησε ο ΠΑΟΚ

Στα social media εδώ και λίγη ώρα διαβάζω θριαμβολογίες από τη μία και απαξιωτικές κρίσεις από την άλλη, σε δύο διαφορετικές προσεγγίσεις του αγώνα του ΠΑΟΚ στην Ιταλία απέναντι στην Ουντινέζε. Για να μπορέσει να κριθεί μια ευρωπαϊκή αναμέτρηση θα πρέπει να ληφθούν υπόψη ορισμένα δεδομένα. Έπαιζε ο τέταρτος του Καμπιονάτο και μέχρι πριν ένα μήνα πρώτος, με τον τρίτο του ελληνικού πρωταθλήματος στην έδρα του πρώτου. Ο ιταλικός σύλλογος είναι μια από τις δέκα καλύτερες ομάδες των «32» του Europa League, βάσει εικόνας ομάδας φέτος. Είναι σε φουλ αγωνιστικό ρυθμό. Αυτά όλα ήταν τα μείον του ΠΑΟΚ. Από την άλλη έλειψε -και έλειψε πολύ- ο πρώτος σκόρερ της Ουντινέζε Ντι Νατάλε, έπαιξε σε μια έδρα που έμοιαζε με Τούμπα χάρη στον κόσμο του ΠΑΟΚ, είχε ρέντα στη φάση των πρώτων λεπτών με τη μπάλα να χτυπάει στο δοκάρι και να κινείται παράλληλα με τη γραμμή. Αυτά ήταν τα συν του Δικεφάλου. Υπό αυτό το πρίσμα ας εξετάσουμε το βαθμό επιτυχίας του αποτελέσματος.

Έστειλε μήνυμα ο Ολυμπιακός

Τη διαίσθησή μου για την αγωνιστική του Σαββατοκύριακου την είχα γράψει έγκαιρα, μια και σιχαίνομαι τους μετά Χριστόν προφήτες. Πίστευα ότι ο Παναθηναϊκός έχει πολύ δύσκολη αποστολή στη Λιβαδειά και πως ο Ολυμπιακός έχει το απόλυτο προβάδισμα απέναντι στον ΠΑΟΚ. Ποδοσφαιρικός παραλογισμός; Αν σκέφτεται κανείς μόνο τη φανέλα του Τριφυλλιού έναντι αυτή του Λεβαδειακού ή τη δύναμη της Τούμπας έναντι του φιλοξενούμενου Ολυμπιακού, μάλλον παρακολουθεί ρηχά το άθλημα. Ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός βρίσκονται ακριβώς στο ίδιο βαθμολογικό σημείο που ήταν στο τέλος του Οκτώβρη. Με δύο βαθμούς μπροστά το Τριφύλλι. Πολλά ΜΜΕ ανέφεραν τότε και σωστά ότι οι Πράσινοι έπαιζαν καλύτερο ποδόσφαιρο. Τώρα, όμως, συμβαίνει το αντίστροφο. Οι Ερυθρόλευκοι τις τελευταίες δύο εβδομάδες παίζουν καλύτερα. Όπως βλέπετε μάλιστα η ρέντα γύρισε και πλέον πάει στον Ολυμπιακό. Έτσι είναι, όπως έτσι ήταν με τον Παναθηναϊκό. Η ρέντα ακολουθεί τους καλούς.

Χούτος με το τριφύλλι στην καρδιά!

Εννέα ολόκληρα χρόνια πριν. Φεβρουάριος του 2003. Ριζούπολη. Ο Ολυμπιακός φιλοξενεί τον ΠΑΟΚ σε ένα από τα παραγωγικότερα και εντυπωσιακότερα ματς μεταξύ των δύο ομάδων. Ένας διαφαινόμενος θρίαμβος των Ερυθρόλευκων εξελίσσεται σε θρίλερ για δύο λόγους: ο εντυπωσιακός Παντελής Καφές που παίζει μόνος του τον Ολυμπιακό και παίρνει το εισιτήριο για το λιμάνι την επόμενη σεζόν και η εκνευριστική αστοχία του Λάμπρου Χούτου ο οποίος είναι μέσα σε όλες τις ευκαιρίες αλλά τις χάνει – με εξαίρεση την τελευταία όταν και σκοράρει, «σφραγίζοντας» τη νίκη των Ερυθρόλευκων. Μια νίκη που στην οικονομία του πρωταθλήματος εάν δεν είχε προκύψει, θα έστελνε τον τίτλο στην Παιανία.

Η τρομερή παράδοση «Σάλπι» – Ντιόγκο

Βλέποντας το πρόγραμμα μέχρι το ντέρμπι «αιωνίων» οι περισσότεροι στέκονταν σε δύο αγωνιστικές. Σε αυτή όπου ο Παναθηναϊκός υποδέχονταν τον Ατρόμητο και ο Ολυμπιακός έπαιζε στην Ξάνθη και στην επερχόμενη. Η πρώτη βρήκε θριαμβευτές τους Πράσινους. Αν συμβεί το ίδιο στη δεύτερη, το Τριφύλλι θα έχει πάρει την ταμπέλα του φαβορί αγκαλιά. Κατά την προσωπική μου άποψη αν ο Παναθηναϊκός επικρατήσει αύριο στη Λιβαδειά, μπορεί μέχρι και να… κλείσει την τηλεόραση την Κυριακή την ώρα του αγώνα στην Τούμπα! Τρόπος του λέγειν βέβαια, όμως όντως αύριο στη Βοιωτία το παιχνίδι έχει χίλιες και μία δυσκολίες. Με μικρότερη όλων ότι δεν παίζει ο Λέτο, αν ρωτάτε γι’ αυτό. «Καθαρά» δημοσιογραφικά, όμως, το ματς της αγωνιστικής γίνεται στην Τούμπα.

Σε πρώτο πλάνο το μέλλον, σε δεύτερο το παρελθόν

Με τον πλέον οδυνηρό τρόπο γι’ αυτήν (χάνοντας διαρκώς παίκτες λόγω της οικονομικής ανυπαρξίας) επιβεβαιώθηκα ότι η ΑΕΚ στο κλείσιμο του Ιανουαρίου θα ήταν κάτω από τον ΠΑΟΚ. Γράφω τώρα και μια άλλη πρόβλεψη. Μπαίνοντας στο Μάρτιο με την αναμέτρηση κόντρα στον Παναθηναϊκό η Ένωση θα είναι οριακά στην πεντάδα. Ως γενική πρόβλεψη μένω στο ότι θα πρέπει όλοι όσοι απέμειναν ή θα απομείνουν (υπολείπονται δύο μέρες για τις μεταγραφές) να υπερβάλλουν εαυτούς ώστε οι Κιτρινόμαυροι να συμμετάσχουν στα πλέι οφ. Αντίθετα στα διοικητικά υπάρχει για πρώτη φορά ένας κανονικός λόγος για να χαμογελάσει ο φίλος της ΑΕΚ, αλλά επιτρέψτε μου να περιμένω Τρίτη – Τετάρτη μετά και τη νέα συνάντηση όλων όσοι πήγαν σήμερα στη Μεγάλη Βρετανία (άλλαξε ο τόπος διεξαγωγής) για να γίνω αισιόδοξος.

Ένας – ένας φεύγουν οι ικανοί

Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας αποχώρησης συνέβη στον ΠΑΟΚ. Μόνο που η παραίτηση του Θοδωρή Ζαγοράκη σηματοδοτεί το τέλος της τετραετούς ακμής του Δικέφαλου του Βορρά. Τίποτα πια δεν θα είναι ίδιο στον ΠΑΟΚ και -μακάρι να βγω ψεύτης- τίποτα δεν θα είναι τόσο καλό όσο ήταν έως τώρα. Δυστυχώς για πολλοστή φορά επιβεβαιώνεται ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν αντέχει τους σοβαρούς και γνώστες του αντικειμένου. Θα πει κανείς «γιατί ο Βρύζας που ανέλαβε είναι ανίδεος;». Όχι, αλλά δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. 

Υποψηφιότητα για το Ψέμα 2012

Στην Ελλάδα οι φήμες έχουν μεγαλύτερη απήχηση από την αλήθεια. Και όταν μια φήμη «πιάσει», τότε συνήθως μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα επαναλαμβάνεται. Πόσες και πόσες να θυμηθώ. Την επιστροφή του Δημήτρη Μελισσανίδη στην ΑΕΚ ως σωτήρα; Την έλευση του Ντούσαν Μπάγεβιτς στον πάγκο του Παναθηναϊκού; Το εκάστοτε μεγάλο όνομα παίκτη που ήταν κλεισμένος από τον Ολυμπιακό αλλά αυτός τελευταία στιγμή φέρθηκε αντιεπαγγελματικά και συμφώνησε με άλλη ομάδα; Μια τέτοια αφορά τον Δημήτρη Σαλπιγγίδη και την επιστροφή του στον Παναθηναϊκό.

Δυστυχώς επτωχεύσαμεν (σε λάμψη σίγουρα)

Στη Θεσσαλονίκη δουλεύουν μερικοί από τους καλύτερους αθλητικούς δημοσιογράφους που έχω γνωρίσει. Είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, όμως. Κατά τα λοιπόα γίνεται μια άλλη δουλειά, πολύ μακρινή από αυτό που έχω στο κεφάλι μου ως δημοσιογραφία. Η πληροφόρηση περνάει από κόσκινο και παύει να είναι αυτό που ψάχνει ο σκεπτόμενος κόσμος για να ενημερωθεί. Αδυνατώ να σας εξηγήσω αλλιώς γιατί βρέθηκε ένα άσημο blog ενός δημοσιογράφου που ζει και εργάζεται στην Αθήνα για να γράψει πριν από 17 ημέρες ότι ο ΠΑΟΚ διατρέχει άμεσο κίνδυνο αποβολής από την UEFA, δηλαδή να μην πάρει την άδεια συμμετοχής για τους αγώνες με την Ουντινέζε. Αυτό που συμβαίνει σήμερα με τον Αντρές Βιεϊρίνια και τον Πάμπλο Κοντρέρας είναι ακριβώς η συνέπεια εκείνου που έγραψα τότε . Όλα τα μαζεμένα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος πλήρωσε μέσα σε λίγες μέρες ο Δικέφαλος και ποτέ πια δεν θα είναι ίδια η ομάδα που γνωρίσαμε και κυρίως θαυμάσαμε πολλοί την τελευταία τριετία.

Μόνο οι Μάγια μπορούν να κάνουν τη διαφορά

Τέτοιες μέρες συνηθίζονται οι ανασκοπήσεις της χρονιάς που πέρασε και οι χιουμοριστικοί καζαμίες γι’ αυτήν που ήρθε. Λέω να κάνω ένα συνδυασμό για κάποιες ομάδες της Σούπερ Λίγκας. Μαζί πρόσωπα της περασμένης χρονιάς αλλά και πρόσωπα που θα παίξουν σημαντικό ρόλο για το νέο έτος. Ας μην ξεχνάμε ότι όπως και για την Ελλάδα έτσι και για το ποδόσφαιρό μας, το 2011 ήταν μια χρονιά που ελάχιστοι θέλουν να θυμούνται ενώ για το 2012 όλοι θέλουμε να ελπίζουμε στα καλύτερα ενώ ξέρουμε ότι η ζωή μας θα ζοριστεί τόσο που μάλλον τέτοιες μέρες του χρόνου (να είμαστε όλοι καλά πρώτα απ’ όλα, για να μην ξεχνάμε και τα πιο σημαντικά) θα αναπολούμε το 2011…