Ξυπνήστε! Το βόλεϊ του Παναθηναϊκού βουλιάζει

Με παρακίνησε φίλος αναγνώστης να γράψω για το χάλι του Παναθηναϊκού στο βόλεϊ. Δεν ήθελα και πολύ για να το κάνω. Το δέσιμό μου με το βόλεϊ ξεκινάει από τα μικράτα μου. Κουτσόπαιζα βόλεϊ. Αν δεν βαριόμουν τις προπονήσεις, θα ‘βγαζα άκρη να το παλέψω. Η ζωή επιφυλάσσει μεγάλες πλάκες. Όταν μπήκα στη δουλειά στην «Αθλητική Ηχώ» πριν από 15 χρόνια η πρώτη πόρτα που μου άνοιξε για να βάζω το ονοματάκι μου ήταν η στήλη του βόλεϊ.

Το κανονικό παιχνίδι είναι έξω από τα σύνορα

Παιδικές αναμνήσεις από τη δεκαετία του ’80 (προς τα τέλη της): αγώνες Κυπέλλου Αγγλίας στην ΕΡΤ2. Εκείνος ο τυπάκος με την περίεργη χαίτη, ο Μαρκ Χιούζ είχε γίνει μια από τις αιτίες να αγαπήσω τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μετά βέβαια ήρθαν όλοι οι γνωστοί μου ήρωες: Πάλιστερ, Κιν, Σκόουλς, Μπέκαμ, Καντονά μα πάνω απ’ όλους κορώνα στο κεφάλι μου ο ανυπέρβλητος Ράιαν Γκιγκς. Λίγο αργότερα άρχισε το κόλλημα με τη Μπαρτσελόνα του Γιόχαν Κρόιφ με Γκουαρδιόλα αφίσα στο δωμάτιό μου, Στόιτσκοφ και Ρομάριο να «κεντάνε», Κούμαν να «σκουπίζει».

Άσπρα μούρα, μαύρα μούρα, γειά σου πριγκίπισσα Νούρα

Γεννήθηκε από το δημιουργό του το 1937. Στην αρχή με το όνομα «Αυγοκέφαλος» μετά όμως καθιερώθηκε το «Έλμερ Φαντ». Πάντα με ένα όπλο στο χέρι για να κυνηγάει τον Μπαγκς Μπάνι και τον Ντάφι Ντακ. Ποτέ δεν κατάφερε τίποτα. Ο Έλμερ Φαντ είναι το πρώτο όνομα του Σαουδαραβικού Fund που θα βάλει αρχικά 15 εκατ. ευρώ και στη συνέχεια θα εκτοξεύσει τον Παναθηναϊκό. Α, για να μην αρχίσουμε τις αντιγραφές, το διαβάζετε σε πανελλήνια και πανσαουδαραβική αποκλειστικότητα από αυτό το blog. Τι είπατε; Να σοβαρευτώ; ΟΚ, σας υπόσχομαι ότι όσα σας γράψω παρακάτω είναι απόλυτα σοβαρά, πραγματικές πληροφορίες αλλά μην με εγκαλέσετε στα μηνύματα ότι είναι πιο πιστευτός ο Έλμερ Φαντ. Σύμφωνοι; Πάμε λοιπόν.

Πού καιρός για ανοίγματα

Ο Έλληνας οπαδός έχει μάθει στις μεταγραφές, ο Έλληνας παράγοντας έχει μάθει να τάζει στον πελάτη και ο Έλληνας δημοσιογράφος είναι διατεθειμένος να κάνει ό,τι νομίζει ότι θέλει το αγοραστικό του κοινό και οι δημοσιογραφικές πηγές του. Αυτό που συνέβη στον Ολυμπιακό δεν είναι πρωτόγνωρο. Είναι εξόχως διδακτικό ως παράδειγμα των παραπάνω. Η ιστορία που θα σας γράψω σε λίγες γραμμές είναι απόλυτα αληθινή και αποτελεί έναν καλό οδηγό για να κατανοήσετε δύο πράγματα: πρώτον ότι έχετε ευθύνη για την ποιότητα των ΜΜΕ όταν στηρίζετε κάποιον που λέει ψέματα, δεύτερον την εξάρτηση των δημοσιογράφων από τις «γραμμές» των συλλόγων. 

Ο… Έλληνας μετανάστης Ολιζαντέμπε

Το πρώτο μεγάλο… καραούλι μου στο ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού (στο ποδόσφαιρο γιατί στο βόλεϊ οι… ταρζανιές ξεκίνησαν νωρίτερα) ήταν πριν από 11 χρόνια ακριβώς! Παρακολουθώντας το πια με τη χρονική απόσταση που επιτρέπει αντικειμενικότερη καταγραφή της Ιστορίας, τελικά άξιζε τον κόπο. Γιατί αν μη τι άλλο μου έμειναν μόνο καλές αναμνήσεις από την επαφή μου με τον Εμάνουελ Ολιζαντέμπε. Ήταν επιθυμία ενός αναγνώστη να γράψω για τον «Μανώλη» και συνδυάστηκε με την επιστροφή του τα ελληνικά γήπεδα και με… μισό γκολ δικό του -φυσικά στις καθυστερήσεις – χάρισε τη νίκη στη νέα ομάδα του τη Βέροια!

Σε πρώτο πλάνο το μέλλον, σε δεύτερο το παρελθόν

Με τον πλέον οδυνηρό τρόπο γι’ αυτήν (χάνοντας διαρκώς παίκτες λόγω της οικονομικής ανυπαρξίας) επιβεβαιώθηκα ότι η ΑΕΚ στο κλείσιμο του Ιανουαρίου θα ήταν κάτω από τον ΠΑΟΚ. Γράφω τώρα και μια άλλη πρόβλεψη. Μπαίνοντας στο Μάρτιο με την αναμέτρηση κόντρα στον Παναθηναϊκό η Ένωση θα είναι οριακά στην πεντάδα. Ως γενική πρόβλεψη μένω στο ότι θα πρέπει όλοι όσοι απέμειναν ή θα απομείνουν (υπολείπονται δύο μέρες για τις μεταγραφές) να υπερβάλλουν εαυτούς ώστε οι Κιτρινόμαυροι να συμμετάσχουν στα πλέι οφ. Αντίθετα στα διοικητικά υπάρχει για πρώτη φορά ένας κανονικός λόγος για να χαμογελάσει ο φίλος της ΑΕΚ, αλλά επιτρέψτε μου να περιμένω Τρίτη – Τετάρτη μετά και τη νέα συνάντηση όλων όσοι πήγαν σήμερα στη Μεγάλη Βρετανία (άλλαξε ο τόπος διεξαγωγής) για να γίνω αισιόδοξος.

Βουντού τίτλου από τον Παναθηναϊκό

Πριν από 17 χρόνια ο Χουάν Ρότσα απέκτησε τη φήμη του προπονητή με τα… βουντού αφού ό,τι κι αν έκανε από τον πάγκο του Παναθηναϊκού, τελικά του έβγαινε σε καλό. Η φετινή σεζόν εάν το Τριφύλλι κατακτήσει τον τίτλο θα γραφτεί στην ιστορία και θα ξεπεράσει και εκείνη του Ρότσα. Θα είναι πολύ δύσκολο να εξηγηθεί φυσιολογικά πώς οι Πράσινοι:

Όλα κόκκινα στο «Καραϊσκάκης»

Με επιθετικό δίδυμο τον Πάντελιτς με τον Ντιόγκο είναι σαν να ανοίγεις τα χέρια προς τον ουρανό και να παρακαλάς την ανώτερη δύναμη -εξαρτάται πού πιστεύει ο καθένας- να «βρέξει» γκολ. Καμία εντύπωση δεν μου προκάλεσε η επιθετική δυστοκία του Ολυμπιακού απέναντι στον Εργοτέλη όσο υπήρχε αριθμητική ισορροπία. Αντίθετα μου προξενεί ιδιαίτερη αίσθηση η ξαφνική απώλεια λογικής στις επιλογές του Ερνέστο Βαλβέρδε. Σιγά – σιγά αρχίζω να πιστεύω ότι ο τεχνικός των Ερυθρόλευκων έχει χάσει την «καθαρή» σκέψη του μετά τα ανεπιτυχή αποτελέσματα και την αύξηση της πίεσης. Αλλιώς δυσκολεύομαι να εξηγήσω τις επιλογές του.

Ρεαλισμό όχι αέρα κοπανιστό θέλει η ΑΕΚ

Θεμέλιο, δηλαδή βάση πάνω στην οποία θα στηριχθεί ένα οικοδόμημα. Τώρα αν κολλήσουμε τον αριθμό 21 δίπλα στη λέξη γίνεται μια πρόταση χιλιάδων λέξεων του Μιχάλη Τροχανά για τη σωτηρία της ΑΕΚ. Βέβαια αν το 90% των Ελλήνων βουλευτών δεν διάβασε το μνημόνιο γιατί ήταν… μεγάλο σε έκταση, την πρόταση Τροχανά πρέπει να τη διάβασε όλη με προσοχή μόνον ο ίδιος! Άλλωστε είναι γνωστός ο οίστρος του. Προφορικός και γραπτός. Πριν 5-6 χρόνια είχα γράψει κάτι στη SportDay και σε μια πρόταση είχα αναφέρει -ούτε που θυμάμαι τι- ένα παράδειγμα με τη θητεία του Τροχανά στην ΑΕΚ.

Μάρκα Μέκκα(ψες) και Πρωτοδικείο

Πρόκειται για σπουδαίο κατόρθωμα για τον Παναθηναϊκό να μην μπορούν όλοι οι φίλαθλοί του να συνταχθούν πίσω από τη λογική σε ό,τι αφορά το πακέτο της ιδιοκτησίας, του Βαρδινογιάννη, του Βγενόπουλου, του σαουδαραβικού fund, των άλλων Αράβων από τα Η.Α.Ε. Μου φαίνεται απίθανο που ο κόσμος είναι τόσο διασπασμένος: άλλοι ενθουσιάζονται, άλλοι απογοητεύονται, άλλοι απορούν. Ακόμα και αν δεν συνέβαινε τίποτα άλλο από δω και πέρα, οι καταστάσεις «φωνάζουν» από μόνες τους. Τέλος πάντων, εγώ θα συνεχίσω την προσπάθεια από αυτό εδώ το ταπεινό blog, γιατί όπως λέει και το τραγούδι «μυαλό δεν θα βάλει αυτό το κεφάλι στον κόσμο του έχει χαθεί». Α, και κάτι πιο προσωπικό. Όσοι και όσες θέλετε να βοηθήσετε το blog καλό θα ήταν να μην αντιγράφετε όλο το κείμενο και να το αναρτάτε σε άλλα σάιτ ή οπαδικά φόρουμ. Είναι σαφώς προτιμότερο και πιο βοηθητικό να βάζετε το link. Μήπως και κάποτε μου δώσετε τη δύναμη και την ευκαιρία να προχωρήσω κάποια πράγματα. Πάμε στο ρεπορτάζ.