Θα ήθελα πολύ να γράψω αναλυτικά για τις αναμετρήσεις του Πανιωνίου με τον Ατρόμητο και του Άρη με την ΑΕΚ, αφού τις παρακολούθησα. Όμως το τελευταίο διάστημα και ειδικότερα τις τελευταίες ημέρες μου «τρώει» πολύ χρόνο η δημιουργία του νέου σάιτ. «Τρέχω» για να προλάβω την προθεσμία που έχω βάλει στον εαυτό μου και να ‘ναι όμορφο και έτσι όπως το θέλω. Αυτό έχει κόστος χρονικό γι’ αυτό και δεν θα μπω σε πολλές λεπτομέρειες για τα παιχνίδια που είδα. Πάντως, τα συγκεκριμένα ματς δημιούργησαν ένα τρίτο πολύ ενδιαφέρον μίνι πρωτάθλημα μετά την κούρσα τίτλου για δύο, το χορό του Ζαλόγγου για έξι. Είναι άλλες έξι ομάδες πια για τρεις θέσεις των πλέι οφ. Διότι ούτε ο ΠΑΟΚ είναι σίγουρος. Αυτή τη στιγμή η ομάδα του Λάζλο Μπόλονι είναι έξι βαθμούς μπροστά από την έκτη θέση αλλά κανείς δεν ξέρει τι γίνεται. Συνέχεια
Category: Aris
Στην αίθουσα Τύπου του Ολυμπιακού Σταδίου πριν από ακριβώς μία εβδομάδα άκουσα τουλάχιστον δύο ρεπόρτερ του Παναθηναϊκού να προβλέπουν ότι το Τριφύλλι δεν θα νικήσει τον Άρη. Λίγες ώρες μετά συζητώντας στο τηλέφωνο, συμφωνούσα απόλυτα με άλλο ρεπόρτερ Παναθηναϊκού (αλλά φίλο πάνω απ’ όλα) που δεν «σήκωνε κουβέντα»: «Δεν βλέπω απλά ήττα αλλά και ξεφτιλίκι».
Εύλογα θα πει κανείς «έλα ρε μετά Χριστόν προφήτη». Πάνω στους πανηγυρισμούς πολλών στο Τριφύλλι για τη νίκη επί του ΟΦΗ και την αύξηση της διαφοράς από τον Ολυμπιακό, είχα γράψει κάποια πράγματα. Συνέχεια
Ένα από τα πράγματα που είχα σημειώσει πριν από ένα μήνα για τον Άρη ήταν ότι το πιο δύσκολο αλλά και το πιο βασικό για να βρει το δρόμο του θα ήταν να κρατήσει τον Σάκη Τσιώλη. Να τον στηρίξει, να τον πιστέψει κόντρα σε αποτελέσματα και «κραυγές» οπαδών, ΜΜΕ. Ενεργώντας εντελώς ως ελληνική ομάδα, ο Άρης έσπρωξε τον Τσιώλη στην έξοδο με το δικό του τρόπο, χωρίς να του πει «φύγε». Μπορεί ο Πολωνός Μίχαλ Πρόμπιερζ να αναστήσει τον Άρη. Πολύ αμφιβάλω ότι θα το πράξει γρηγορότερα απ’ ότι θα το έκανε ο Τσιώλης. Χρειάζεται χρόνο να προσαρμοστεί, υπομονή για να καταλάβει τι υλικό έχει στα χέρια του, διορατικότητα για να αξιοποιήσει σωστά τους παίκτες τελευταίας σοδειάς που αφίχθησαν στον Άρη από τον Ολυμπιακό Βόλου (Σανκαρέ, Ούμπιντες, Ακόστα, Γιακούποβιτς) τους οποίους γνώριζε σαν την παλάμη του χεριού του ο Τσιώλης. Έκανε μέγιστο σφάλμα ο Άρης με τον Τσιώλη. Έπρεπε να τον στηρίξει και να τον κρατήσει χρόνια στον πάγκο του. Δεν γίνεται ένας τεχνικός που πέρυσι όλοι αποθέωναν (και στο Βόλο και στη Θεσσαλονίκη) και παραλίγο να βάλει τον τελειωμένο Άρη στα πλέι οφ, να έγινε μέσα σε 6 αγώνες αποτυχημένος. Το ποδόσφαιρο θέλει ρέντα. Τέτοια δεν είχε ο Άρης στην Κρήτη με τον Εργοτέλη (ισοφαρίστηκε στις καθυστερήσεις), δεν είχε ούτε στα ματς που έπαιξε καλύτερα από τον αντίπαλο δηλαδή στα Γιάννενα και στο «Βικελίδης» με την Ξάνθη.
Η βιασύνη του Άρη χαρίζει μια ελπίδα στον Αστέρα Τρίπολης. Η ομάδα της Αρκαδίας με συνοπτικές διαδικασίες συμφώνησε με τον Τσιώλη και σήμερα θα «πέσουν» οι υπογραφές. Η Τρίπολη είναι μια Βαβέλ. Μια κανονική λεγεώνα ξένων εκ των οποίων αρκετοί -ίσως η πλειοψηφία- δεν μπορούν να βοηθήσουν σε επίπεδο Σούπερ Λίγκας. Με τον Τσιώλη στον πάγκο και νέες προσθήκες δύο εκ των κορυφαίων πέρυσι του Ολυμπιακού Βόλου, το «μηχανάκι» Αλβάρεζ και τον σκόρερ Μπρέσκα, ο Αστέρας έχει πιθανότητες αφενός να διαφύγει τον κίνδυνο του υποβιβασμού και αφετέρου να θέσει τις βάσεις για την επόμενη σεζόν. Απαραίτητη προϋπόθεση η παραμονή του Τσιώλη στον πάγκο. Όχι τίποτα άλλο αλλά με τον Τσιώλη ο Αστέρας μπορεί να θυμίσει ξανά την ομάδα της πρώτης σεζόν στην κατηγορία όταν όλοι ήθελαν να την παρακολουθήσουν. Να αλλάξει δηλαδή αυτό το ζόρι για τα μάτια όλων που παρακολουθήσαμε την τελευταία διετία.
Κάπου έχει κρυφτεί ο κανονικός Ολυμπιακός. Ξέρετε αυτός που κυριαρχούσε απέναντι σε ομάδες μετρίων δυνατοτήτων του ελληνικού πρωταθλήματος. Αυτός που έμπαινε δυνατά στο παιχνίδι, έπαιρνε προβάδισμα και έκοβε το βήχα κάθε αντιπάλου. Αυτός που γνώριζε πως να καθηλώσει με το παιχνίδι του, να «παγώσει» το ρυθμό όταν ήθελε, να ελέγξει το ματς. Δεν υπάρχουν όλα αυτά. Τα… πάτησε όχι το τρένο αλλά η κάκιστη συμπεριφορά των παικτών του εντός του αγωνιστικού χώρου. Φάνηκε και στο αποψινό παιχνίδι κόντρα στον Άρη. Ναι μεν πήρε μια σπουδαίας σημασίας νίκη στη Θεσσαλονίκη αλλά δεν έπεισε ότι επανήρθε στα κανονικά του. Ο μπλαζέ Ολυμπιακός είναι γεγονός και προφανώς δεν αλλάζει με τίποτα.
Δεν μπορώ πραγματικά να εξηγήσω ξανά γιατί συμβαίνει αυτό. Όποιος δεν έχει διαβάσει προηγούμενα άρθρα, ας κάνει τον κόπο. Η αλαζονεία του Ολυμπιακού βγάζει μάτι. Όπως βγάζει μάτι ότι χωρίς τον Ιμπαγάσα ο Ολυμπιακός είναι μια άγευστη και ανούσια ομάδα. Μόλις βγήκε από τον αγωνιστικό χώρο του «Βικελίδης» ο 35χρονος μέσος ο Ολυμπιακός έπαθε καθίζηση. Και ας έβαλε γκολ ο Μακούν που τον αντικατέστησε. Όπως βγάζει μάτι όπως έγραφα ότι δεν μπορεί να φταίει για όλα ο Κοστάντσο. Ναι, έχει κάνει λάθη αλλά εδώ τα πράγματα είναι απλά. Ανασταλτικά ο Ολυμπιακός είναι κακός, στις στημένες φάσεις είναι α-ν-υ-π-α-ρ-κ-τ-ο-ς. Είναι πια στο όριο του αστείου η συχνότητα που δέχεται γκολ στις στημένες φάσεις ο Ολυμπιακός. Ασφαλώς και φταίει πάρα πολύ ο Ερνέστο Βαλβέρδε σε αυτό. Θα πρέπει από αύριο να κάνει προπονήσεις μόνο για τον τρόπο αναχαίτισης των στημένων φάσεων.
Ο Ολυμπιακός έκανε ένα πολύ καλό πρώτο ημίχρονο, το πιο μεστό του στο ελληνικό πρωτάθλημα. Έβαλε δύο γκολ σχετικά εύκολα, έλεγξε απόλυτα το παιχνίδι και μετά… πήγε στα αποδυτήρια. Θα ήθελα πάρα πολύ να ξέρω τι τους είπε ο Βαλβέρδε. Γιατί αυτή η άνεση -είδατε πόσο κομψά το θέτω- με την οποία εμφανίστηκε στο δεύτερο 45λεπτο ο Ολυμπιακός επειδή προηγούνταν με το δήθεν ασφαλές 2-0, έχει εμφανιστεί και με τον Εργοτέλη και με τον ΟΦΗ οπότε θα έπρεπε τουλάχιστον να έχει προκαλέσει σχετική εγρήγορση. Δεν ήρθε το 0-3 από τον Μόνχε και μετά το ματς έγινε ροντέο. Έπιασε τρικυμία και τον Βαλβέρδε βάζοντας τον Μαρκάνο αντί του Μόνχε. Άστα να πάνε που λένε.
Δεν ξέρω αν οι φίλοι του Ολυμπιακού είναι ευχαριστημένοι. Στη θέση τους δεν θα ήμουν. Σπουδαία νίκη ως αποτέλεσμα, πολύ καλό πρώτο 45λεπτο αλλά διάβολε αυτό δεν είναι σοβαρό σύνολο. Είναι στη λογική όσα πάνε και όσα έρθουν. Είναι αυτό που λέγαμε όταν ήμασταν πιτσιρίκια «ότι να ΄ναι ξάδερφε». Στην Ελλάδα σε ένα τόσο αστείο πρωτάθλημα μπορεί μέχρι και αυτός ο Ολυμπιακός με κάποιο τρόπο να πάρει τον τίτλο. Κανονικά, εάν βελτιωθεί, δεν πρέπει και πιθανολογώ ότι εάν συνεχίσει ο Παναθηναϊκός να παίζει τόσο πειστικά, δεν θα γίνει κι όλα. Ξέρω ότι εκκρεμεί το αυριανό ματς με την ΑΕΚ που μπορεί να φέρει ξανά πρώτο τον Ολυμπιακό. Ξέρω ότι ακόμα και νίκη να πάρει το Τριφύλλι, υπάρχει το ντέρμπι «αιωνίων» στο «Καραϊσκάκης» την επόμενη αγωνιστική, οπότε πάλι ο Ολυμπιακός μπορεί να προσπεράσει. Αυτά, όμως, είναι όλα υποθετικά και αποτελούν καλές δικαιολογίες. Επαναλαμβάνω ότι εάν οι Ερυθρόλευκοι δεν αποβάλουν την αλαζονεία τους, θα την «πατήσουν».
Μην ξεχάσω να αναφέρω ότι:
– ο Άρης είναι ό,τι πιο κοντά σε σκορποχώρι έχω δει φέτος στο ελληνικό πρωτάθλημα
– ο Ιάκομπ θα κάνει ρεκόρ καρτών φέτος
– η μεσαία γραμμή του Άρη μου θυμίζει κάτι παίκτες που προσπαθούν να πάρουν τη μπάλα από συμπαίκτες τους στο γνωστό «κορόιδο» (ή 5-2 όπως… επιστημονικά ονομάζεται) χωρίς καν να τρέξουν
– ο Μόνχε πρέπει να καθιερωθεί στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού
– ευτυχώς ο Χολέμπας έβγαλε το «μπ», το έκανε «β» και βρήκε η Εθνική αριστερό μπακ
– ακόμα περιμένω να αποδοθούν στον Τζιμπούρ τουλάχιστον τα μισά κοσμητικά επίθετα απ’ όσα έχουν χαρακτηρίσει τον «παίζω για πάρτη μου και αν σας αρέσει» Μιραλάς
– πάλι καλά για τον Ολυμπιακό που βγήκε ο Κοστάντσο και παίζει πλέον ο Μέγιερι. Βρήκε τερματοφύλακα για τα επόμενα δέκα χρόνια. Τουλάχιστον…
Αυτές τις μέρες της κυβερνητικής παραφροσύνης («πόσο επηρεάζεστε ειδικά οι Έλληνες;» όπως ήταν η καταπληκτική ερώτηση προς τον Αβραάμ Παπαδόπουλο μετά το χθεσινό ματς με την Ντόρτμουντ, χωρίς πάντως την κατάλληλη απάντηση «μεγάλε είμαι ο μοναδικός Έλληνας που έπαιξε και επηρεάστηκα τόσο που δεν πρόλαβα να κόψω τη μπάλα για να μην δεχθούμε γκολ»), νομίζω ότι ως οργανισμός αντέχω ακόμα λιγότερα. Μάλλον με έχει κάνει ευέξαπτο (ή έξαλλο πιο σωστά) ο ΓΑΠ και δεν μπορώ να κατανοήσω εύκολα πράγματα. Ζητώ, λοιπόν, βοήθεια από όποιον θέλει (μέσω μηνυμάτων στο blog) για να καταλάβω:
– Πότε ακριβώς θα μπορεί κάποιος φίλος του Παναθηναϊκού να βεβαιωθεί ότι ο Prince Sultan απέδειξε ότι υπάρχει και κάνει πρόταση, βάζοντας τα 15 εκατ. ευρώ;
– Πώς θα ξέρει κάποιος εάν έχουν μπει τα 15 εκατ. ευρώ του Prince στον ειδικό λογαριασμό που θα ανοιχθεί από την ΠΑΕ Παναθηναϊκός;
– Αν το plan Α του Prince διαρκεί ήδη ενάμισι μήνα χωρίς να έχει γίνει τίποτα στην ουσία, το plan B που επικαλείται ο Τσάκας πόσο μπορεί να κρατήσει;
– Αν τελικά δεν πάμε σε εκλογές αλλά σε δημοψήφισμα τον Ιανουάριο, ο υπουργός Παύλος Γερουλάνος θα περάσει τη νομοθεσία για να ανοίξει το δρόμο για τον Prince;
– Εάν μέχρι τον Ιανουάριο δεν έχει προλάβει ο Γερουλάνος, ο Τσάκας θα ψηφίσει ναι ή όχι στο δημοψήφισμα; Ο Δαϊλάκης της Ν.Δ.;
– Θα τη «σπάσει» τη σιωπή του ο Βαρδινογιάννης ή πάλι δεν ασχολείται;
– Πότε θα έρθει η στιγμή που ο Ολυμπιακός θα χάσει ή τέλος πάντων δεν θα πάρει το αποτέλεσμα που θέλει και θα παραδεχθεί κάποιος στην ομάδα ότι έφταιξαν αυτοί και όχι το… ατύχημα, το χέρι, ο αέρας, η κλήρωση του πρωταθλήματος, το δοκάρι, ο Κοστάντσο;
– Όταν κάποιοι λένε και γράφουν ότι ο Ολυμπιακός πληρώνει την κασέτα με τη Μακάμπι τι εννοούν;
– Υπάρχει περίπτωση ο Ολυμπιακός να σταματήσει την αλαζονική αντιμετώπιση κάποιων αγώνων ή θα το πάει έτσι μέχρι τέλους;
– Τελικά ο Φέισα δεν είναι αποκάλυψη όπως έλεγαν πολλοί μετά το… φιλικό με την Ίντερ;
– Εάν ο Κοστάντσο είχε δεχθεί το γκολ στη Γερμανία θα του απέδιδε κανείς ευθύνη;
– Θα ζητήσει κανείς συγνώμη από τον Βαλβέρδε για όσα του έσυραν το καλοκαίρι για την εμμονή του στην απόκτηση του Ορμπάιθ;
– Αν Καράμπελας και Λαγός καταθέσουν προσφυγή κατά της ΑΕΚ, θα ξαναπαίξουν στην Ένωση;
– Η παραιτημένη διοίκηση της ΑΕΚ μέχρι πότε θα το παίζει παραιτημένη αφού η ίδια διοικεί;
– Όλο το πρόβλημα των οπαδών της ΑΕΚ αυτή την εποχή είναι ότι το χέρι του Χούμελς είναι ακριβώς το ίδιο με εκείνο του Μέλμπεργκ σε αναμέτρηση ΑΕΚ – Ολυμπιακού αλλά τότε οι Ερυθρόλευκοι έλεγαν τα αντίθετα από όσα λένε σήμερα;
– Για την αναφορά του ονόματος του Σάχα σε στοιχηματικό στήσιμο του αγώνα ΑΕΚ – Ολυμπιακός Βόλου, θα πάρει θέση η ΠΑΕ ή το θεωρεί άσκοπο;
– Θα συνεχίσει για πολύ καιρό να μην λέει ουδείς από τη διοίκηση κάτι στον Λάζλο Μπόλονι γι’ αυτού του είδους την προπόνηση στον ΠΑΟΚ;
– Εάν ναι, πόσους παίκτες θα έχει στη διάθεσή του για τα ματς του Δεκεμβρίου;
– Πείστηκε τώρα ο Σαλπιγγίδης ότι έκανε λάθος πέρυσι απορρίπτοντας την πρόταση του Παναθηναϊκού;
– Πείστηκε τώρα ο Βύντρα ότι είχαν δίκιο όσοι του έλεγαν «ανανέωσε με τον Παναθηναϊκό και άσε τον ΠΑΟΚ»;
– Καταλαβαίνουν οι παίκτες του Άρη ότι τώρα είναι εντελώς μόνοι τους;
– Θα βρει καλύτερο προπονητή από τον Τσιώλη η διοίκηση του Άρη που τον θυσίασε τόσο εύκολα;
Με όλα όσα γίνονται τριγύρω -πολιτικά, κοινωνικά, αθλητικά- λέω αντί επιλόγου να θυμηθούμε ένα από τα αριστουργήματα του Οδυσσέα Ελύτη, ως ελάχιστη τιμή για τα 100 χρόνια από τη γέννησή του που συμπληρώθηκαν σήμερα. «Όμορφη και παράξενη πατρίδα, ω σαν αυτή που μου ‘λαχε δεν είδα. Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά, στήνει στη γη καράβι κήπο στα νερά, κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται, μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται».
Μετά από οκτώ μήνες παρουσίας στο Χαριλάου μετράει 14 συμμετοχές, δύο γκολ, δύο αποβολές. Όποιος πει ότι αυτός είναι σοβαρός απολογισμός για ποδοσφαιριστή που φοράει το «10», «κουβαλάει» μια καλή πορεία στο βιογραφικό του και φέρει την ταμπέλα του απίστευτου ταλέντου, τότε έχουμε χαμηλώσει όλοι τα στάνταρ μας. Ο Άρης έχει έξυπνο και ικανό προπονητή. Εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Ήταν περίεργη για πολλούς η απόφαση του Σάκη Τσιώλη να χρίσει στο σημερινό παιχνίδι με την Ξάνθη, αρχηγό του Άρη τον Νέρι Καστίγιο. Το έκανε για να του επισημάνει δύο πράγματα: πρώτον ότι για τον Άρη είναι «κεφάλαιο», δεύτερον ότι οφείλει
να αποδείξει ότι το έτος γέννησης στην ταυτότητα (1984) δεν είναι κάλπικο. Μετά από τη συμμετοχή του ο Καστίγιο φανέρωσε ότι αφενός δεν είναι έτοιμος να «σηκώσει» τον Άρη και αφετέρου ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα στην –ανώριμη- συμπεριφορά του από αυτό που αντικρίζαμε προ δεκαετίας στον Ολυμπιακό. Μόνο που τώρα πια δεν μπορούμε ούτε να λέμε «είναι ακατέργαστο διαμάντι και εφόσον δουλέψει θα φτιάξει τις αδυναμίες του», ούτε να τον δικαιολογούμε «εντάξει μικρός είναι ακόμα και το αίμα του βράζει».
Έχω δει 2,5 από τα 3 ματς του Άρη στο πρωτάθλημα (έχασα ένα ημίχρονο με τον Ατρόμητο). Νομίζω πως ο Καστίγιο είναι ό,τι πιο ενδεικτικό για να περιγράψει τι συμβαίνει στους Κίτρινους. Όλοι δημιούργησαν υψηλές απαιτήσεις αλλά στην πορεία διακρίνουν ότι τα στάνταρ πρέπει συντόμως να χαμηλώσουν. Ο Άρης εμφανίζεται εντυπωσιακά ανέτοιμος να ενταχθεί στην πρώτη τετράδα των ισχυρών αλλά πλέον γεννάται θέμα εάν θα μπει στα πλέι οφ ή όπως πέρυσι θα
τερματίσει εκτός πεντάδας.
Υπάρχουν δυο διαφορετικά στοιχεία άξιας αναφοράς για τον Άρη. Το πρώτο αφορά την αναποτελεσματικότητά του με μηδέν γκολ σε τρεις αγώνες. Το δεύτερο ότι και στα τρία παιχνίδια του φέτος δεν μπορεί κανείς να πει ότι τον αδικεί το αποτέλεσμα. Ειδικά σήμερα έπρεπε να χάσει (αλλά τουλάχιστον μες το γενικό χαμό κερδίζει τον βγαλμένο από τα σπλάχνα του Παναθηναϊκού και κλασικά χαμένο από την Παιανία, Μάρκο Βελλίδη).
Αν ρίξει κανείς μια ματιά στο πρόγραμμα του Άρη μετά τη διακοπή – λόγω Εθνικής- θα βγάλει κομπιουτεράκι για να υπολογίσει εάν θα προσπεράσει κάποιον στη βαθμολογία πλην των γνωστών ομάδων Α, Β, Γ του γελοίου ελληνικού πρωταθλήματος. Εργοτέλης εκτός, ΠΑΟΚ εντός, ΑΕΚ εκτός, Ολυμπιακός εντός, Πανιώνιος, ΟΦΗ εκτός, Παναθηναϊκός εντός! Και όμως ο Άρης δικαιούται να ελπίζει! Γιατί έχει προπονητή που σήμερα έφερε τα πάνω – κάτω 20 φορές για να
αλλάξει τη μοίρα της ομάδας του. Γιατί πρόσθεσε τώρα σοβαρά εργαλεία σαν τον Ούμπιντες, τον Σανκαρέ, τον Ιάκομπ, τον Ακόστα. Γιατί έχει μεγαλύτερη ησυχία για να γίνει δουλειά, συγκριτικά με τους «μεγάλους». Γιατί χρειάζεται χρόνος για να γίνει η αποκουπεροποίηση και να φτιαχτεί μια πιο δημιουργική ομάδα.
Αν για τον Άρη είμαι αισιόδοξος για καλύτερες μέρες, για τον Καστίγιο δεν μπορώ να πω το ίδιο. Όσο πιο πολύ βλέπω το άναρχο και ανώριμο παιχνίδι του, τη διαμαρτυρία του σε κάθε φάση που εμπλέκεται (είτε προς διαιτητή, είτε προς αντίπαλο, είτε προς συμπαίκτη) τόσο πιο πολύ πείθομαι ότι το μεγαλύτερο deal ελληνικής ομάδας που έγινε ποτέ ήταν η πώληση του Καστίγιο από τον Ολυμπιακό στη Σαχτάρ. Ο τύπος «κατάφερε» στο ματς μες την Ξάνθη να κάνει σχεδόν τα πάντα λάθος, να πλακωθεί με τον φυσιοθεραπευτή της αντίπαλης ομάδας και να αποβληθεί με δύο κάρτες… βλακείας, χωρίς καν να εμπλακεί σε μαρκάρισμα, καθυστέρηση ή κάτι αγωνιστικό.
Το βέβαιο είναι ότι ο Τσιώλης πρέπει να οπλιστεί με πολλή υπομονή. Για όλα.
Στη θέση του υπάρχει πια έλλειψη σε Έλληνες παίκτες. Με το πλεονέκτημα του αριστερού ποδιού δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία στην παρουσία του. Ένας εσωτερικός χαφ που μπορεί να παίξει και γραμμή, ένα «οκτάρι» με «γλυκό» πόδι 10αριού και τρέξιμο «εξαριού». Είναι ό,τι ξεχώριζε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα από τον χθεσινο Άρη στα Ιωάννινα, έναν Άρη με πάντα υψηλές προσδοκίες αλλά χαμηλή αυτοπεποίθηση στα εκτός έδρας παιχνίδια. Το επώνυμό του φέρνει στο μυαλό του μέσου Έλληνα φίλαθλου τον αδερφό του. Σαφώς πιο αδικημένος σε καριέρα και σίγουρα με πιο δυνατή προοπτική αυτή την περίοδο από ότι ο Παντελής. Το όνομα αυτού: Κώστας Καπετάνος.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στην παρθενική του εμφάνιση με τη φανέλα του Άρη ο Καπετάνος ήταν ο κορυφαίος του γηπέδου. Διότι ο 27χρονος μέσος ακολουθεί εδώ και τρία χρόνια τον Σάκη Τσιώλη στις ομάδες του. Ξέρει απέξω και ανακατωτά τι ψάχνει ο Έλληνας προπονητής. Στα Γιάννενα κυνηγούσε κάθε φάση σαν να ήταν τελικός Τσάμπιονς Λιγκ (σε σημείο να φτάσει στο όριο της αποβολής), οργάνωνε το παιχνίδι, κατέβαζε μπάλα, «έσπαγε» στα πλάγια, βρίσκονταν τη μία στιγμή στην άμυνα και την άλλη στην επίθεση, έφτιαξε την καλύτερη ευκαιρία του Άρη στο διπλό δοκάρι και μάλιστα επειδή ακολούθησε τη φάση είχε ένα εντυπωσιακό σουτ στο δοκάρι (το δεύτερο κατά σειρά). Επειδή στην Ελλάδα είμαστε όλοι… μοντέρνοι, ο Καπετάνος είναι ένα σύγχρονο box to box. Προσαρμοσμένο φυσικά στα ελληνικά δεδομένα – δεν είναι ο Ινιέστα. Μαχητής από τους λίγους. Δεν εγκαταλείπει ποτέ. Εδώ δεν το έκανε τον περασμένο Μάρτιο όταν διαφώνησε με την πρόταση ανανέωσης που του έκανε ο Αχιλλέας Μπέος και δείχνοντας την… πυγμή του ως κλασικός Έλληνας παράγοντας (σχετικό άρθρο «Πισωγύρισμα στην εποχή Θωμά») ο Μπέος τον έστειλε να προπονείται μόνος του σε άλλες ώρες. Αυτός έχασε γιατί έπαιξε δίχως τον Καπετάνο στον ημιτελικό Κυπέλλου με τον Ατρόμητο. Κάνα μήνα μετά του έλυσε το συμβόλαιο. Την επόμενη μέρα ο Τσιώλης είχε πείσει τη διοίκηση του Άρη ότι η ευκαιρία δεν πρέπει να χαθεί.
Ο Φερνάντο Σάντος, ένας άνθρωπος που ζει και αναπνέει για το ποδόσφαιρο, θα έχει πια στο μπλοκάκι του τον Καπετάνο για την Εθνική. Λογικά θα τον είχε από πέρυσι αφού και με τον Ολυμπιακό Βόλου ήταν από τους κορυφαίους. Απλά με τον Καραγκούνη να μην παίζει πλέον στον Παναθηναϊκό, τον Καφέ να διανύει κακή περίοδο και τον Κατσουράνη να μην έχει ανάσες, ο Καπετάνος στα δικά μου μάτια φαντάζει μετάγγιση αίματος.
Και κάτι για τον Άρη. Έχει πίσω του αρκετό κόσμο. Έχει σημαντική ιστορία. Απέχει όμως παρασάγγας απ’ το να μπει «σφήνα» σε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ. Τουλάχιστον αυτό φάνηκε από τα φιλικά αλλά και το χθεσινό ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Για να το πετύχει αυτό θα πρέπει να πιστέψουν όσο το δυνατόν περισσότερο στον Τσιώλη. Είναι κατά τη γνώμη μου ο καλύτερος Έλληνας προπονητής (ακόμα και από τον Άγγελο Αναστασιάδη, ο οποίος ανέκαθεν έχανε στη συμπεριφορά απέναντι στους ποδοσφαιριστές) και αφήνει έργο όπου πηγαίνει. Δικός του ο καλός Ιωνικός προ εξαετίας, δικός του ο Λεβαδειακός που ανέβασε στην Α’ Εθνική το 2007, δικός του ο Θρασύβουλος που ανέβασε για πρώτη φορά στην Α’ Εθνική το 2008, δικός του ο Ολυμπιακός Βόλου που ανέβασε στη Σούπερ Λίγκα το 2010 και βέβαια παρότι έφυγε προς το τέλος δική του η έξοδος στο Europa League. Οι ομάδες του πάντιοτε προσπαθούσαν να παίξουν μπάλα. Με τα όποια μέσα είχε κάθε φορά. Αν του δώσουν χρόνο, νομίζω ότι σε μερικούς μήνες θα δούμε κάτι πολύ καλύτερο.
μάτι Γαρρή(δα) 