Ας τα βάλουμε σε μια σειρά

Το είπε και ο Μίμης Δομάζος. Το είπε και ο Βασίλης Κωνσταντίνου. Ζωντανή ιστορία του Παναθηναϊκού. Επομένως δεν έχω να σχολιάσω κάτι επ’ αυτών. Για να το πω έτσι όπως το αισθάνομαι, δεν με παίρνει. Τα πράγματα με τους Σαουδάραβες είναι σοβαρά και το αίσιο τέλος για το Τριφύλλι έρχεται με την ψήφιση του νόμου. Έτσι είπαν τα δύο μέλη του Δ.Σ., αλλάζοντας τη στάση που κρατούσαν έως τώρα. Κάτι έγινε και πείστηκαν. Τι; Ας πουν οι ίδιοι. Συνεχίζω την καταγραφή όσων μαθαίνω και ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του.

Το πρωτοχρονιάτικο (ταξίδι) και το μαύρο (του Μαύρου)

Όλα ξεκίνησαν από μια εντελώς από σπόντα πληροφόρηση πως το ταξίδι του Σταύρου Αδαμίδη στο Ντουμπάι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την ΑΕΚ. Έχει μια καθ’ όλα προσωπική χροιά και επειδή προσωπικά ζητήματα, συζήτηση κομμένη, δεν αναπτύσσω τα υπόλοιπα. Εύχομαι απλά στον πρόεδρο της Ένωσης να περάσει πολύ καλά την Πρωτοχρονιά του στη χλιδή του Ντουμπάι. Σε κάθε περίπτωση, αυτή η ιστορία με τους Άραβες της ΑΕΚ είναι πιο κενή και από τους Άραβες του Παναθηναϊκού! Από την αρχη είχε φανεί αλλά επειδή εδώ πια φτάσαμε το μήνα και δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα (ούτε οικονομικός και νομικός έλεγχος στην ΠΑΕ, ούτε αποκάλυψη ονόματος, ούτε παρουσία κάποιου εκπροσώπου), ας σταματήσει αυτό το καλαμπούρι.

Χωρισμός απ’ τα παλιά με Νίνη

Δύο ειδήσεις έβγαλε το διοικητικό συμβούλιο της ΠΑΕ Παναθηναϊκός αναφορικά με το έμψυχο δυναμικό αλλά η βόμβα ήρθε από αλλού. Κατ’ αρχάς στα λίγο – πολύ γνωστά. Ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος συμφώνησε με το Τριφύλλι και θα παραμείνει στην ομάδα έως το καλοκαίρι του 2015. Πολύ σημαντική επιτυχία της νυν διοίκησης αλλά και εντελώς αξιοπερίεργο να δεσμεύει με μια τέτοια απόφαση τους Άραβες επενδυτές. Όπως επίσης δεν συνάδει με την ιστορία περί της οικονομικής κατάπτωσης και μπλα μπλα μπλα. Ξέρω, θα πει κάποιος ότι τα λεφτά του νέου συμβολαίου θα τα πάρει από το καλοκαίρι. Σωστά. Δεν είχα καταλάβει ότι το πρόωλημα είναι να βγει αυτή η χρονιά. Εν πάσει περιπτώση άκρη δεν βγάζει κανείς με τα οικονομικά του Παναθηναϊκού έτσι όπως παρουσιάζονται. Οπότε ας μείνουμε στην επιτυχία να μείνει ένα Ελληνόπουλο που έχει μεγάλες ικανότητες και μπορεί να βοηθήσει το Τριφύλλι.

Έτσι έκλεισε το κεφάλαιο για τον Πατέρα

Υπάρχουν δύο σπουδαίες ειδήσεις σήμερα. Η πρώτη αφορά την ΑΕΚ και όλο το τουρλουμπούκι επενδυτών (Αράβων και Ελλήνων). Θα γράψω γι’ αυτό εντός των επόμενων ωρών. Η δεύτερη αφορά τον Παναθηναϊκό και πιο συγκεκριμένα τον Νικόλα Πατέρα. Είχα στο μυαλό μου από χθες να γράψω για τον τέως πρόεδρο του Τριφυλλιού, αλλά μετά τη δήλωση (που αποδίδεται στο περιβάλλον του) στη SportDay ότι «για μένα έχει κλείσει το κεφάλαιο Παναθηναϊκός εδώ και ένα χρόνο», νομίζω ότι η ευκαιρία είναι κατάλληλη για να το πράξω άμεσα. Το ερώτημα προφανώς είναι ένα: γιατί έκλεισε αυτό το κεφάλαιο για τον Πατέρα; Δύσκολη ερώτηση, ακόμα πιο δύσκολο να οριστεί ως μια και μοναδική αιτία. Πάμε λοιπόν να το δούμε.

Ο εκπρόσωπος που έγινε εκατομμυριούχος

Μετά τον αξιότιμο κύριο Αλ Καχτανί, το δεύτερο πρόσωπο της περιόδου στις μαγικές και ονειρεμένες αραβικές ημέρες -και νύχτες- που περνάει ο Παναθηναϊκός είναι ένας ακόμα Prince. Ο Fahad bin Mishrari bin Abdulaziz al Saud. Έχει και αυτός τον τίτλο του Prince και απ’ ό,τι καταλάβατε από την ιστορία του Prince Sultan, αυτό σημαίνει ελάχιστα για την οικονομική του υπόσταση. Λοιπόν, αυτός ο κύριος έχει πολλά να μας… πει.

Ομορφάντρα μου εσύ Αλ Καχτανί

Το ψάχνω εδώ και καιρό. Ποια είναι τα ομορφόπαιδα και οι ομορφοκόρες που μας ήρθαν για να φωτογραφηθούν για τις εφημερίδες, να μιλήσουν με τον Ιζνογκούντ, να φάνε ψαράκι στην «Ιθάκη» και κυρίως ας μην το ξεχνάμε, να επενδύσουν στον Παναθηναϊκό. Πρώτα μου ήρθε μια πληροφορία. Μετά ένα «ψαγμένο» mail. Έπειτα μια άκρη από το Κουβέιτ με καλή γνωριμία στη βασιλική οικογένεια. Και βέβαια αρκετό ψάξιμο στο Ίντερντετ. Οι πληροφορίες συνεχίζουν να έρχονται. Οπότε θα το… βγάλω σε τεύχη το νέο Αραβικό σίριαλ! Λέω να κάνω αρχή με τον μυστηριώδη κύριο  Μοχάμεντ Αλ Καχτανί (ελπίζω να με συγχωρέσει εάν δεν είναι σωστή η προφορά και ο τονισμός), το ένα από τα πρόσωπα – κλειδιά στην ιστορία που μας περιγράφουν όλα τα μέλη του θιάσου.

Αν είχατε μαγειρέψει,δεν θα πεινάγατε

Τρεις μέρες το είχα στο «φτύσιμο» το blog. Μου κακοφάνηκε τρομερά. Άφησα τον έρωτα στην άκρη. Σαν έρωτας είναι αυτή η ιστορία που άρχισε από το καλοκαίρι. Αν κρατάει ως σήμερα το οφείλει σε εσάς που καθημερινά όχι απλά το επισκέπτεσθε αλλά με την πιο κλασική συνταγή το «στόμα με στόμα» προσπαθείτε να το βοηθήσετε να διαδοθεί. Η αλήθεια είναι ότι μόνο έτσι μπορεί να αντέξει. Να δυναμώνει κάθε μέρα και πιο πολύ. Υπόσχομαι ότι τέτοιο black out σαν το προηγούμενο τριήμερο δεν θα υπάρξει. Να ξέρετε, όμως, ότι έμαθα πολλά ενδιαφέροντα πράγματα ακόμα και στις μίνι διακοπές μου. Όρεξη να ‘χετε για να διαβάζετε. Ξέρω ότι μπορεί να χαλάσω τα Χριστούγεννα ορισμένων αλλά ας πρόσεχαν λίγο καλύτερα.

Εφιάλτης πριν τα Χριστούγεννα

Στο πρώτο 24ωρο στην ιδιαίτερη πατρίδα μου τη Χίο κατάλαβα ότι οι φίλοι του Παναθηναϊκού έχουν μπλεχτεί όσο δεν πάει με την ιστορία που διαδραματίζεται στο Τριφύλλι ως προς το ιδιοκτησιακό. Έχω τέσσερα παραδείγματα. Δύο εντός πλοίου και δύο στη στεριά! Μια παρέα οπαδικά μεικτή -φανταρίστικη – έκανε πλάκα για τους Σαουδάραβες. Με τον φίλαθλο του Παναθηναϊκού να επισημαίνει με διάθεση χιούμορ «τώρα που θα μας πάρουν οι Άραβες να δω πού θα πάτε να κρυφτείτε», αλλά να μην πιστεύει -τουλάχιστον βάσει όσων (κρυφ)άκουσα- ότι υπάρχει τέτοια πιθανότητα. Δεύτερο παράδειγμα ανιψιός με θείο και κουβέντα για τον Παναθηναϊκό. «Ό,τι και να γίνει, εγώ Παναθηναϊκός θα παραμείνω. Είτε μας κρατήσει ο Βαρδινογιάννης, είτε μας πάρουν οι Σαουδάραβες», ήταν τα λόγια του 18χρονου (απ’ όσο τον «έκοψα»). Τρίτη ιστορία συμμαθητή μου απ’ τα παλιά. «Βλέπεις να γίνεται τίποτα με τους Άραβες ή είναι κόλπο του Βαρδινογιάννη;». Τέταρτη ο πατέρας του «κολλητού» μου. «Ρε συ τι ρόλο βαράει αυτός ο Τσάκας γιατί μου φαίνεται μεγάλη απάτη;». Δεν κακίζω κανέναν. Απλά μέρες που είναι συνδύασα διάφορα πράγματα στο μυαλό μου. Και μου ήρθε το χριστουγεννιάτικο παραμύθι του σπουδαίου Τιμ Μπάρτον «The nightmare before Christmas».

Υπενθύμιση στους πάσχοντες από Αλτσχάιμερ

Κάθε μεταγραφική περίοδο έχει τα εύστοχα και τα άστοχά της. Από εκεί και πέρα ανάλογα με τα ποσοστά κρίνεται επιτυχημένη ή αποτυχημένη. Μια από τις πλέον αποτυχημένες μεταγραφικές σεζόν ήταν το καλοκαίρι του 2010. Όταν έφυγε ο Νικόλας Πατέρας από την προεδρία και ο Κώστας Αντωνίου από τη θέση του διευθυντή ποδοσφαίρου. Στη θέση τους ανέλαβε ο Δημήτρης Γόντικας και ο Κάρλος Φρέιτας. Ο Φρέιτας άργησε να προσληφθεί και έκανε ουσιαστικά δύο κινήσεις: τον Λουίς Γκαρσία και τον Νταμιάν Πλεσί. Ο Γόντικας πήρε Ιωαννίδη, Φερνάντες, Γκοβού και Μπουμσόνγκ, ο οποίος πιστώθηκε εν μέρει και στον Φρέιτας.

Βραδυφλεγής βόμβα στα θεμέλια του πράσινου ρόστερ

Το «κόλλημα» μου με τους Έλληνες ποδοσφαιριστές το έχω καταγράψει και οι πιο παλιοί το ξέρετε. Δεν αντιλαμβάνομαι πώς αρέσει αυτός ο Ολυμπιακός στους φίλους μου τους Ερυθρόλευκους όταν έχει τον Τοροσίδη και τον Αβράαμ βασικούς και όλους τους άλλους ξένους με περιστασιακή παρουσία του Φετφατζίδη. Αδιανόητο για μια ομάδα που θα έπρεπε να είναι τροφοδότης της Εθνικής και βέβαια επειδή έχει πολλούς οπαδούς θα έπρεπε να προνοήσει να τιμά το ελληνικό στοιχείο. Όπως επίσης έχω αναφέρει ότι αυτό που συμβαίνει αυτή την περίοδο στον Παναθηναϊκό είναι εξόχως επικίνδυνο. Συνδυάζοντας αυτά τα δύο νομίζω ότι πρέπει να επισημανθούν ορισμένα πράγματα που στη δίνη του παραμυθιού κοντεύουν να ξεχαστούν.