Τα ‘παιζε κανονικά τα παιχνίδια ο πρόεδρος. Είχε βρει τις άκρες του στην Κύπρο αρχικά, στα Σκόπια μετά, στην Κίνα εν τέλει. Είχε δίπλα του τον μάνατζερ (λέμε τώρα)… άγγελο του και τον καθοδηγούσε. Μαζεύοντας ό,τι καλύτερο κυκλοφορούσε σε πιτσιρικαρία απ’ όλη την Ελλάδα (η μοναδική περίπτωση που συνέβη αυτό στη χώρα μας και φυσικά «έπιασε»), έφτιαξε μια πολύ φτηνή ομάδα. Τα συμβόλαια όλα ήταν με χρήματα της πλάκας. Πού να είχαν απαιτήσεις τα αμούστακα που έφερνε από όλα τα μέρη της χώρας; Στην τότε ΕΠΑΕ τα περισσότερα ήταν μηδενικά. Συνέχεια
Archive for Φεβρουαρίου, 2012
Ούτε ολόκληρες δέκα ημέρες δεν έμειναν από τη Γενική Συνέλευση της 9ης Μαρτίου στον Παναθηναϊκό. Εκεί όπου πια θα καταλάβουμε όλοι πολλά. Και για το αν ο Γιάννης Βαρδινογιάννης θέλει να δώσει τις μετοχές του ανεξαρτήτως εάν ο ενδιαφερόμενος μπορεί να είναι κάποιος που μισεί. Και αν ο Ανδρέας Βγενόπουλος επιθυμεί να βγει μπροστά και να πάρει στην κατοχή του την πλειοψηφία των μετοχών της ΠΑΕ. Και τι ρόλο θέλουν να έχουν οι λοιποί μέτοχοι στην επόμενη μέρα της ΠΑΕ. Στη δική μου λογική δεν υπάρχουν περιθώρια ελιγμών από κανέναν. Εξηγώ άμεσα τους λόγους. Συνέχεια
Μία από τις βασικές αιτίες που η Σουηδία παραμένει σε υψηλό επίπεδο στις εθνικές ομάδες είναι η άμυνά της. Εκεί όπου δεσπόζει ο Όλοφ Μέλμπεργκ και ο Ντάνιελ Μαϊστόροβιτς. Κάποια στιγμή σύντομα θα γράψω και για τον Μέλμπεργκ, τον παίκτη που έχει βοηθήσει στο μέγιστο βαθμό τον Ολυμπιακό. Σήμερα, όμως, θα ασχοληθώ με τον Μαϊστόροβιτς. Νομίζω ότι είναι και λίγο σαν αποχαιρετηστήριο σε μια καριέρα που θα δυσκολευτεί πολύ να ξαναέρθει στα ίσια της. Ειδικά μετά το πολύ δυσάρεστο σημερινό συμβάν στην προπόνηση της Εθνικής Σουηδίας όπου ο πρώην στόπερ της ΑΕΚ υπέστη ρήξη χιαστών. Συνέχεια
Αυτοί που επί χρόνια, πάνω από δέκα χρόνια (γιατί είναι και μιας ηλικίας) έβγαζαν τα παναθηναϊκόμετρα, έχουν ενοχληθεί πάρα πολύ από το γεγονός ότι την περίοδο που ο Παναθηναϊκός απειλείται από την UEFA, αυτός που έχει βγει μπροστά για να περισώσει την κατάσταση είναι ο Ανδρέας Βγενόπουλος. Αντιλαμβάνομαι το πρόβλημα. Το θέμα γι’ αυτούς δεν είναι να περάσει σε ήρεμα λιμάνια το Τριφύλλι αλλά να γκρεμοτσακιστεί το καράβι εάν η λύση δεν προέρχεται από τον Γιάννη Βαρδινογιάννη (αραβικού τύπου). Τόσο ενδιαφέρονται για τον Παναθηναϊκό. Μόνο που όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα, τα έχουμε ξαναζήσει. Υπάρχουν δημοσιεύματα όλες αυτές τις μέρες που λένε για προσπάθεια προσέγγισης του Βαρδινογιάννη εκ μέρους του mr. MIG. Καμία προσέγγιση δεν υπάρχει. Σας το λέω και σας το υπογράφω. Δεν έχει λόγο ο Βγενόπουλος να προσεγγίσει τον Τζίγκερ. Η πρόταση είναι δεδομένη και καταγεγραμμένη. Ή ο Τζίγκερ παίρνει τις συμβάσεις του γηπέδου αγκαλιά και μπαίνουν 15 εκατ. ευρώ από τον Βγενόπουλο και τους συμπαίκτες του ή πάει σε αύξηση με τιμή 0,33 και μπαίνουν τα 1,8 εκατ. ευρώ του Βγενόπουλου. Τελεία και παύλα. Η μάχη των χαρακωμάτων από τους Οδηγητές συνεχίζεται και σήμερα σκούζουν πάλι. Εγώ λέω να τους θυμίσω ορισμένα πράγματα. Συνέχεια
Στα χρόνια που στην Καβάλας είχε στηθεί το αρχηγείο του παράλληλου υπόγειου ποδοσφαιρικού σύμπαντος, σ’ εκείνο το γραφείο με τις πολλές φωτογραφίες πίσω από την δερμάτινη καρέκλα όπου έμπαινες μόνο κατόπιν ραντεβού και αφού η γραμματέας ειδοποιούσε το αφεντικό, όλα ήταν δεδομένα. Η οργάνωση είχε φτάσει σε τρομερό σημείο. Το δίκτυο είχε εξαπλωθεί όπου μπορεί κανείς να φανταστεί αφού σε κάθε πόλη ή ΕΠΣ αν προτιμάτε, κάποιο πρόσωπο – κλειδί θα απαντούσε στο τηλεφώνημα ακούγοντας στην άλλη άκρη της γραμμής μια φωνή να του λέει «τι έχουμε ρε περίεργε;». Συνέχεια
Μία από τις πιο ζορισμένες περιόδους θα ‘ναι η φετινή άνοιξη που μπαίνει σε λίγες μέρες για τον Ολυμπιακό. Καθορίζεται ο βαθμός επιτυχίας του στα ευρωπαϊκά κύπελλα, κρίνεται ο τίτλος του πρωταθλητή (αλλά και του κυπελλούχου). Μέσα από αυτά τα δύο, όμως, θα κριθεί σε μεγάλο βαθμό τι Ολυμπιακό θα περιμένουμε από το καλοκαίρι κι έπειτα. Διότι εάν δεν το γνωρίζετε, οι Ερυθρόλευκοι έχουν εκτός συμβολαίων τη μισή ομάδα (που λέει ο λόγος) του Ερνέστο Βαλβέρδε συμπεριλαμβανομένου. Θα πέσει πολλή δουλειά στο επιτελείο του Βαγγέλη Μαρινάκη. Νομίζω ότι αυτό που είδαμε φέτος κυρίως -αλλά και πέρυσι σε μεγάλο βαθμό- δεν θα το ξαναδούμε από του χρόνου. Θαρρώ πως θα ‘ναι μια άλλη ομάδα. Καλύτερη ή χειρότερη θα ‘ναι δύσκολο να το πούμε. Συνέχεια
Λίγες ώρες έχουν περάσει από μία ακόμα τελετή απονομής Όσκαρ. Με πλήρη επίγνωση των συμφερόντων που κρύβονται πίσω από τη γκλαμουριά των χρυσών αγαλματίδιων, θα πρέπει νομίζω σε γενικές γραμμές να συμφωνήσουμε ότι είναι ένα μέτρο σύγκρισης. Ασφαλώς δεν μπορούμε όλοι να έχουμε τα ίδια γούστα. Έχω βαρεθεί βλέποντας ταινίες που κέρδισαν Όσκαρ και έχω αποθεώσει ταινίες που δεν πέρασαν ούτε απέξω από το κόκκινο (το οποίο δεν είναι κόκκινο αλλά μπορδοροδοκόκκινο!) χαλί. Μία από τις σπάνιες φορές που συμφώνησα τόσο πολύ για όλες τις βασικές κατηγορίες βραβείων ήταν φέτος. Το γαλλικό «The Artist» είναι ένα μεγάλο σχολείο για όλους. Συνέχεια
Τελευταία Κυριακή των Αποκριών σήμερα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι παντού καίγεται ο βασιλιάς καρνάβαλος, όπως απαιτεί το έθιμο. Μερικοί άνθρωποι δε ό,τι και να γίνεται γύρω τους δεν αλλάζουν με τίποτα. Πάρτε για παράδειγμα την ΑΕΚ. Διοικητικά η ομάδα είναι φτερό στον άνεμο. Οικονομικά «στα ‘δωσα όλα κι έμεινα στον άσο». Αγωνιστικά στα χειρότερά της. Παρ’ όλα αυτά όλοι «σφίγγουν τα δόντια» και δίνουν ό,τι μπορούν μέσα στο γήπεδο. Το ένα «γερόντι», ο Νίκος Λυμπερόπουλος σκόραρε και απόψε. Το άλλο «γερόντι» ο Τραϊανός Δέλλας έκανε και τάκλιν που θύμιζαν τα νιάτα του. Το τρίτο «γερόντι» ο Νίκος Γεωργέας αλώνιζε από τα δεξιά. Με αυτούς ως στηρίγματα (και σημαντικό αρωγό τον κοντρολαρισμένο Βάργκας) η ΑΕΚ έδειχνε να οδεύει προς μια πολύ σημαντική νίκη επί του ΟΦΗ. Σε όλα τα παραπάνω, υπάρχει κάποιος που δεν καταλαβαίνει τίποτα. Λέγεται Κώστας Μανωλάς και όπως έχω αναφέρει στο παρελθόν εάν ποτέ κάνει καριέρα με τέτοια ανωριμότητα, εγώ θα τα έχω δει όλα στο μάταιο τούτο κόσμο! Συνέχεια
Το καλοκαίρι του 2008 οι «αιώνιοι» συναντήθηκαν μεταγραφικά -συμβαίνει συχνά- σε δύο περιπτώσεις. Για την ακρίβεια «έβγαλαν τα μάτια τους» ανεβάζοντας κατακόρυφα τις τιμές των παικτών που ήθελαν να αποκτήσουν, προς όφελος φυσικά των δύο «αιώνιων» της Θεσσαλονίκης. Ο Ο Παναθηναϊκός κέρδισε τη μάχη και πήρε τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο, ο Ολυμπιακός έκανε το αντίστοιχο στην περίπτωση του Αβραάμ Παπαδόπουλου. Το κόστος μεταγραφής του πρώτου ανήλθε συνολικά στα 4 εκατ. ευρώ, του δεύτερου στα 2,5 εκατ. ευρώ. Κατ’ αντιστοιχία θέσης και παρουσίας έως τότε στις ομάδες τους, νομίζω ότι πάνω κάτω το κόστος ήταν το ίδιο: υπερβολικό και στις δύο περιπτώσεις. Συνέχεια
Μια περιήγηση στο Ίντερνετ μπορεί να οδηγήσει σε τρελούς συνδυασμούς τη σκέψη. Από τη μία διάβασα σε ελληνικά σάιτ τη σκέψη των ανθρώπων της ΑΕΚ να δοθούν εισιτήρια σε φιλάθλους του Παναθηναϊκού για τη μεταξύ τους αναμέτρηση σε δύο εβδομάδες από σήμερα, ώστε να αποκομίσουν τα μεγαλύτερα δυνατά οικονομικά οφέλη. Από την άλλη παρατήρησα σε ισπανικά σάιτ τη χθεσινή συντριβή της Σαραγόσα από τη Μάλαγα με 5-1. Και ο συνειρμός μου με πήγε στον Έλντερ Ποστίγκα. Τρελό; Να σας εξηγήσω πώς έφτασε ως εκεί η σκέψη. Ο Ποστίγκα αγωνίζεται στη Σαραγόσα (ή μήπως Θαραγόθα;) αλλά τέσσερα χρόνια πίσω τέτοιες μέρες έδινε φιλί ζωής στον Παναθηναϊκό στο ντέρμπι με την ΑΕΚ με το πρώτο του γκολ στο Τριφύλλι (1-1). Σκέφτηκα, λοιπόν, να σκαλίσω λίγο τη ζωή αυτού του τύπου, τον οποίο πιστεύω ότι θα ήθελε πολύ στο σημερινό Παναθηναϊκό ο Ζεσουάλδο Φερέιρα. Συνέχεια
μάτι Γαρρή(δα) 