Το σίριαλ έλαβε τέλος. Ο Κώστας Μανωλάς είναι παίκτης της Ντνιέπρ. Όπως συμβαίνει συνήθως στην Ελλάδα όταν έχουμε κάτι δεν του δίνουμε σημασία και όταν το χάσουμε το μοιρολογάμε! Από χθες που έγιναν γνωστές οι επαφές της ουκρανικής ομάδας με τον παίκτη και την ΑΕΚ, υπήρξαν αλλεπάλληλα δημοσιεύματα τα οποία συνεχίζονται σήμερα με αμείωτο ρυθμό. Σε αρκετά εγκαλείται η διοίκηση της ΑΕΚ γιατί πούλησε ένα περιουσιακό της στοιχείο, σε άλλα οι μέτοχοι της ΠΑΕ γιατί διαλύουν την ομάδα, σε άλλα ο πρόεδρος της Ένωσης, Ανδρέας Δημητρέλος γιατί έκανε το χατήρι στον φίλο του -θείο και μάνατζερ του παίκτη- Στέλιο Μανωλά, σε άλλα ο ίδιος ο θείος του παίκτη γιατί ξέχασε ότι ήταν σημαία της Ένωσης και σκέφτηκε μόνο το προσωπικό του συμφέρον και σε άλλα ο ποδοσφαιριστής γιατί δεν έχει φιλοδοξίες. Ας μου επιτραπεί να είμαι ολίγον τι αιρετικός ως προς αυτές τις βασικές στοχεύσεις.

Ευτυχώς σε τέτοιες περιπτώσεις που τα γραπτά μένουν. Ασχολήθηκα παραπάνω φορές με τον Κώστα Μανωλά διότι έκρινα ότι έχει δυνατότητες να εξελιχθεί στο μελλοντικό στόπερ της Εθνικής ομάδας. Μπορείτε να φρεσκάρετε τη μνήμη σας εδώ ένα κείμενο όπου περιέχονται και τα υπόλοιπα για τον Μανωλά. Τελευταία φορά έγραψα μόλις πριν τέσσερις μέρες στην τελευταία του… προσφορά στην ΑΕΚ. Δεν μπορώ να καταλάβω τι περισσότερο περίμενε κανείς -και δη οπαδός της ΑΕΚ- από ένα παιδί (γιατί ηλικιακά πιτσιρικάς είναι) με αυτές τις ενδείξεις έως τώρα. Απέρριψε λένε πρόταση της Έβερτον τον Ιανουάριο. Ε, και; Να ήταν άλλος θα έλεγα ότι είναι αδιανόητο. Για τον Μανωλά μου φαίνεται φυσιολογικό. Ο καθένας είναι με όποιον δάσκαλο καθίσει και βέβαια ανάλογα με τις προτεραιότητές του. Ας πούμε άλλοι σε τέτοια ηλικία σκέφτονται να βελτιωθούν πρώτα και μετά να κάνουν το βήμα στο εξωτερικό. Τώρα να είσαι 21 ετών, με μιάμιση σεζόν στα πόδια σου, εμφανείς αδυναμίες και να πηγαίνεις στην τέταρτη ομάδα της Ουκρανίας, είναι ΟΚ αν είσαι ο Μανωλάς! Όπως έγραψε και ένας φίλος στο Twitter στα 26 του θα του φαίνεται ποδοσφαιρικός παράδεισος η Κύπρος (και προφανώς όχι ομάδα σαν το εκπληκτικό φετινό ΑΠΟΕΛ).

Πάμε τώρα στον θείο και εκπρόσωπο του παίκτη. Ο Στέλιος Μανωλάς ανέκαθεν ήταν μια κατηγορία μόνος του. Πάντα πήγαινε κόντρα σε όλους και σε όλα. Έμεινε για πάντα στην ΑΕΚ αλλά θα θυμάστε ότι είχε κατά περιόδους «ψήσει το ψάρι στα χείλη» διοικούντων και εκάστοτε προπονητών. Ειδικά όταν έμπαινε το χρήμα στη μέση ο Μανωλάς έκανε πάντα αυτό που ήθελε. Και τώρα ως μάνατζερ του ανηψιού του προφανώς και θα κοιτούσε το οικονομικό πρώτα. Τα χρήματα των Ουκρανών παραείναι καλά για να τα αφήσει έτσι. Γιατί να σκεφτεί την ΑΕΚ;

Όσο για τη διοίκηση της ΑΕΚ ας πέσει το ανάθεμα στους μετόχους και στον πρώην πρόεδρο της ΠΑΕ, Σταύρο Αδαμίδη. Γιατί αυτός είχε μιλήσει για εκείνη την ανανέωση συμβολαίου προ μηνών και μετά αυτός δεν βρήκε τα 150.000 ευρώ που θα έδινε ως πριμ υπογραφής στον Μανωλά. Φυσικά τα λεφτά θα έπρεπε να τα δώσουν οι μέτοχοι. Από εκεί και πέρα, όμως, η ΑΕΚ αυτή τη στιγμή μόνο κέρδος μπορεί να έχει. Διότι θα βάλει στο ταμείο της (εφόσον τελειώσει η μεταγραφή) 670.000 ευρώ, ποσό πολύ σημαντικό και για την παρούσα τραγική οικονομική της κατάσταση και για έναν παίκτη που σε τρεις μήνες μένει ελεύθερος. Αντί να τον χάσει μια καλή χωρίς να βάλει ευρώ στο ταμείο της, τον δίνει οκτώ αγωνιστικές πριν το τέλος του πρωταθλήματος (συν έξι τα πλέι οφ). Περιουσιακό στοιχείο σε ένα ρόστερ πού όλο και φτωχαίνει; Ναι, αλλά μιλάμε για τον Μανωλά έτσι; Τον παίκτη που κι αν έχει μια ελπίδα να βάλει μυαλό, σίγουρα αυτό δεν μπορεί να γίνει στην ξεχαρβαλωμένη ΑΕΚ. Ακόμα και να τον κρατούσε η Ένωση με νέο συμβόλαιο δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι θα έβαζε στο ταμείο της περισσότερα χρήματα απ’ όσα βάζει τώρα.

Νομίζω ότι καλύτερη λύση για την ΑΕΚ είναι αυτό που πάει -γιατί δεν έχει τελειώσει- να συμβεί. Ξέρω τα κενά στο ρόστερ μεγαλώνουν και δυσκολεύουν την προσπάθεια εισόδου στα πλέι οφ. Απ’ ό,τι διαπιστώσατε, όμως, την περασμένη Κυριακή και παρόντος του Μανωλά δεν είναι ακριβώς ότι «κλειδώνει» η παρουσία στην πρώτη πεντάδα. Όσο για τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή ας ρωτήσει τον Ντέρεκ Μπόατεγκ που παίζει φέτος στη Ντνιέπρ τι ακριβώς συμβαίνει στο ουκρανικό πρωτάθλημα. Παρεμπιπτόντως στην ομάδα του Χουάντε Ράμος βγάζει το ψωμί του ο προ τετραετίας μεταγραφικός στόχος του Παναθηναϊκού, Νίκολα Κάλινιτς.